#یک_با_یک
شرکت در انتخابات یک «وظیفه اجتماعی» نیست، چرا که قرار نیست کسی به خاطر رای ندادن، ما را تنبیه یا جریمه کند. رای دادن یک «حق» است که در صورت تمایل می‌توانیم از آن استفاده کنیم.
همین امروز هم، مردم زیادی در جهان برای داشتن حق رای می‌جنگند؛ و عده بسیاری در این راه می‌میرند. حتی امروز در برخی از کشورهای عربی همسایه ما، زنان حق رای ندارند و فعالان اجتماعی و سیاسی برای احقاق این حق تلاش می‌کنند و حتی در مواردی هزینه‌ی سنگینی می‌پردازند.
حالا این حق در کشور ما وجود دارد. حقی که برای داشتن آن زحمت بسیاری کشیده شده است و امروز زنان و مردان، مستقل از زبان و رنگ و قومیت و گرایشات سیاسی، حق دارند که رای خود را در صندوق بیندازند.
حتی اگر این روزها پروپاگاندای رسانه‌ای، این حق را کمرنگ نشان دهد و احقاق آن را بی‌تاثیر در آینده شهروندان ایرانی بیان کند، باز هم تجربه چهل سال گذشته نشان داده است، تنها شیوه معقول و منطقی ایجاد تغییر در روندهای اجرایی کشور، بهره‌گیری از حق رای بوده است.
ما به خاطر اهمیت قائل بودن برای زندگی خود و خانواده‌مان، هم در انتخابات شرکت کرده و رأی می‌دهیم و هم با شرکت در «نهضت دعوت از آشنایان» متعهد میشویم که حداقل یک نفر از آشنایان خود را نیز برای رأی دادن تشویق و قانع کنیم.
